FeIRd το λέμε. “Μα όνομα είναι αυτό;” θα πεις. Η συσκευή αυτή είναι όμως παιδί μας. Εργαστήκαμε αρκετό καιρό για να γεννηθεί. Πολλοί άνθρωποι, μαζί. Για να μπορέσουμε να δώσουμε σε συνανθρώπους μας με κινητικές αναπηρίες λίγη περισσότερη ανεξαρτησία.

Μας πίστεψαν οι άνθρωποι του elpis, του Ιδρύματος Μποδοσάκη και ο κ. Α.Κ. και μας στήριξαν οικονομικά. Έτσι καταφέραμε να το μεγαλώσουμε λίγο ακόμα. Και τη Δευτέρα που μας πέρασε, επιτέλους αρχίσαμε να «πληρωνόμαστε»για αυτή τη δουλειά: εισπράξαμε τα πρώτα “Ευχαριστούμε”, τα πρώτα “Καλή συνέχεια βρε παιδιά”. Ήταν η ώρα της παράδοσης των πρώτων FeIRd σε αυτούς που τα έχουν πράγματι ανάγκη. Τη Δευτέρα το μεσημέρι, πήγαμε στην ΕΛΕΠΑΠ.

Εκεί που κάθε μέρα, εδώ και πάνω από 75 χρόνια, ειδικοί επαγγελματίες στηρίζουν χιλιάδες οικογένειες και μεριμνούν για τη λειτουργική αποκατάσταση των παιδιών με κινητικές αναπηρίες και αναπτυξιακές δυσκολίες. Εκείνη τη μέρα, ένα κομμάτι αυτού του παζλ ήμασταν κι εμείς: η SciFY, και από το elpis η κα Φαίη Κουτζούκου και ο κ. Άγγελος Κακάβας. Μιλήσαμε, γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τους ανθρώπους και τους χώρους της ΕΛΕΠΑΠ. Γνωρίσαμε την κα Αθηνά Παλιγγίνη, Γενική Διευθύντρια τους ΕΛΕΠΑΠ.

Είχαμε μαζί μας και το δικό μας “παιδί”: τις πρώτες 16 συσκευές FeIRd που βοηθούν άτομα με κινητικές αναπηρίες να χειρίζονται βασικές συσκευές στο σπίτι: τηλεόραση, στερεοφωνικό, air-condition… Τις βασικές συσκευές που μπορείς να χειριστείς με τηλεχειριστήριο. Εκεί παραδώσαμε τα FeIRd και μιλήσαμε με κάποιους γονείς, αδελφούς, συνανθρώπους μας που δίνουν το δικό τους καθημερινό αγώνα.

“Σήμερα παίρνουμε την προκαταβολή μας”, είπαμε. “Είναι η αίσθηση ότι σας παραδίνουμε αυτό για το οποίο δουλέψαμε. Η εξόφληση θα ολοκληρωθεί όταν μάθουμε ότι πράγματι σας βοήθησε, ότι γέννησε κάποια χαμόγελα, ότι έδωσε λίγο μεγαλύτερη ανεξαρτησία σε αυτούς που τόσο την έχουν ανάγκη.”

Η Δρ Χρισταλένα Καττάμη, Διευθύντρια ΚΕΚ του ΕΛΕΠΑΠ και Συντονίστρια της Ψυχοκοινωνικής παρέμβασης, μας ξενάγησε στους χώρους του, μας σύστησε τους ανθρώπους του, μας μίλησε για τον καθημερινό αγώνα τους. Είναι η αρχή άλλης μιας συνεργασίας που μόνο καλούς καρπούς μπορεί να φέρει: ήδη συζητάμε το επόμενο project που θα βοηθήσει παιδιά με αναπηρίες να χειρίζονται τον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Τους ευχαριστήσαμε και φύγαμε νιώθωντας παράξενα. Όμορφα που προσφέραμε, σίγουρα. Αλλά έχοντας καταλάβει λίγο καλύτερα τις ανάγκες τους, νιώσαμε πιο έντονα ότι είναι χρέος μας αυτή η προσφορά: Εμείς είμαστε αυτοί που εξοφλούμε χρέος.

Τελικά κάπως έτσι μπορούμε να το περιγράψουμε:

Όμορφα που προσφέραμε, αλλά ακόμα χρεωμένοι.